Για μια βιώσιμη περιφέρεια σε ένα περιβάλλον που να μην είναι «για τα μπάζα»

Ψάχνοντας ανάμεσα στα μπάζα που καλύπτουν τα ρέματα, τους χείμαρρους, τις απόμερες δασικές εκτάσεις και τα παραλιακά μέτωπα της Κεντρικής Μακεδονίας, το μόνο άχρηστο που μπορεί κανείς να βρει στην τελική είναι η περιβαλλοντική πολιτική της Διοίκησης της Περιφέρειάς μας. 

Κατά τα άλλα, τα μπάζα (ΑΕΚΚ, Απόβλητα Εκσκαφών, Κατασκευών & Κατεδαφίσεων ονομάζονται επίσημα), σε ποσοστό 95% είναι αξιοποιήσιμα,  αποτελούν εξαιρετική πρώτη ύλη για την παραγωγή χρήσιμων υλικών για οικοδομικές εργασίες, για εργασίες οδοποιίας και για πλήθος άλλων εφαρμογών. Μπορούν να αντικαταστήσουν την άμμο, που κι αυτή πολλές φορές παράνομα και περιβαλλοντικά επιζήμια, αφαιρείται από τα ποτάμια της Ελλάδας. 

Τα ΑΕΚΚ προκύπτουν από ποικίλες δραστηριότητες όπως η κατασκευή των κτιρίων και των δημόσιων υποδομών, ολική ή μερική κατεδάφιση κτιρίων και υποδομών, ανακαινίσεις κτιρίων ή διαμερισμάτων και η κατασκευή και συντήρηση των οδών.

Τα μπάζα κοινώς, λοιπόν, αποτελούν κατεξοχήν πεδίο εφαρμογής της κυκλικής οικονομίας, όπου η εκροή μιας δραστηριότητας αποτελεί πολύτιμη εισροή για την άλλη.

Δεν είναι τα 100 εκ περιβαλλοντικά πρόστιμα που πληρώνει ετησίως η χώρα μας, δεν είναι ότι κινούμαστε σε ποσοστό ανακύκλωσης 17%, ενώ θα έπρεπε να πηγαίνουμε προς το 50%, δεν είναι η ανάλωση πόρων της τοπικής αυτοδιοίκησης για να καθαριστούν εκ των υστέρων τα ρέματα και οι παραλίες, δεν είναι η απώλεια εισοδήματος από τη μη αποδοτική λειτουργία των επιχειρήσεων διαχείρισης των υλικών κατεδαφίσεων. Είναι ότι επιμένουμε με τη βούλα της Διοίκησης να μετατρέπουμε τις οικονομικές αξίες σε εστίες μόλυνσης και σε πιθανές αιτίες για μεγάλες πλημμύρες και πυρκαγιές τύπου Μάνδρας και Μάτι. Διότι συχνά ανάμεσα στα ΑΕΚΚ υπάρχουν εύφλεκτα υλικά, ενώ δεν αποκλείεται να βρίσκονται και επικίνδυνες για τη Δημόσια υγεία, ουσίες, όπως η κόλα, που μπορεί να προκαλέσει ρύπανση στον υδροφόρο ορίζοντα.

Για να έρθουμε μετά και να ζητήσουμε μεγαλόστομα ευθύνες από το αόριστο, αναρμόδιο και μακρινό «κράτος» για τις καταστροφές που έρχονταν κατά πάνω μας και δεν τις βλέπαμε.  Οι αξίες που απορρίπτουμε, εντέλει, δεν είναι μόνο οικονομικές.  Είναι πνευματικές, κοινωνικές, συλλογικές, είναι στην ουσία η απόρριψη της ανακυκλωτικής παιδείας και της γνώσης ότι μέσα στη φύση ζούμε και οτιδήποτε τη βλάπτει, έστω και μακριά μας, έχει συνέπειες που εμείς θα τις υποστούμε αργά ή γρήγορα.

Η περιφέρεια μας θα πρέπει επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες της σε ότι αφορά τη διαχείριση των ΑΕΚΚ. Χωρίς «Οικολογία-Πράσινη Λύση» κάθε διαχείριση των εκροών και των αποβλήτων μας είναι καταδικασμένη να αποτύχει, θα συνεχίσει να είναι πραγματικά «για τα μπάζα»…

Από το φύλλο της THESSNEWS #151 (30/03/2019-31/03/2019)